DÜŞ...

Bir düş kuralım haydi senle. Düşünde düşünceye kapılmak da olsun; düşeyatmak da olsun, düşeyazmak da...

Kulağa kurulması kolay olan rüya çemberi gibi gelse de aslında sadece bundan ibaret değil DÜŞ!.. Düşlemek ne düşünülen kadar kolay, ne de sonu olan bir olay.

İnsan bazen o kadar düşler o kadar düşler ki, düşü içinde zamanın akışına bırakıverir kendini. Saatleri geçmiştir düşlerinde. Bunu en çok üniversiteye hazırlık yapanlar bilir. Bir anda sınav çıkar aklından yerini gelecek planları, pembe hayaller alır, bazen de bomboş ufuklara yolculukta bulursun kendini. Yorgun düşmüş, unutmak istemişsindir her şeyi. Düşlerinde olsa bile! Gerçekle yüzleşince duvara çarpmış kemiklerin cam kırıklarına dönmüş gibi hissedersin kendini. Ama bundan kurtulman imkansızdır. Belki yeniden kalkmayı, yeniden iradeni diriltmeyi başarabilmen için bu çarpışma gerekliydi. Embriyonik döneminde parça parça kemiklerin birleşerek tek bir kemiğe dönmesi gibi cam kırığı iskeletini, senin iradenle yeniden kurman gerekliydi! İskeletini yeniden kurman, dik durman, eğilmeden bükülmeden dik kalman böyle öğrenilmeliydi! Yeni doğmuş bir öküz başlı antilop yavrusunun titreyen bacaklarıyla dik duruşunu görmedin mi hiç belgesellerde?

İnsan kendi de bilir ya bu düşün bu düşüşün ve çarpmanın ne ilk ne de son olduğunu! Yine düşleyecek, yine düşecek ve yine aynı yerden yenilenmiş olarak kalkacaktı...

Bu sefer farklı! Bu sefer istekli ve bu sefer kontrollü düş kurmak istedi. Düşlerken oldukça emindi ve ne istediğini çok iyi biliyordu. Kurduğu düşünde hayalinin başrolcüsüdür. Acılarını, kederlerini, zorlukları unutur ve bir anda hafifler kendini bulutların üstünde bulur. Her düş tüy kadar hafifse eğer, hayallerinde yüzdürür seni bulutların içinde ve üstünde!..

Bugünü yaşanılabilir yapan da bu değil mi zaten?.. Hepimiz evlerimize kapanmış düşlerimize düşmüş herbirimiz ya hayallerinin peşinde ya da amaçlarının getireceği zorlukların pençesinde kuruyor düşlerini. Ama kaç kişinin düşü tüy? Kaç kişi hayalinde yüzüyor, gök yüzünde?

DÜŞLERİMDEN DÜŞTÜM BEN BU YOLA DÜŞECEĞİMİ BİLE BİLE.

İnsan her zaman düşler de, hiç bir zaman düşmez mi? Tabii ki düşer ama düştüğü gibi kalkmasını da bilir, bilmeli...

Bugün hepimiz düştük, hem de hepimiz aynı anda düştük. Belki paniklememiz de ondan! Hep birlikte düştük ve işin garibi neyin düşürdüğünü de göremedik! Düş gibi hayal gibi. Canlı mı, cansız mı? Etli mi, etsiz mi? Yenilir mi, içilir mi? Ot mu çöp mü? Enteresan değil mi? Hiç biri, ya da hepsi? Düş gibi hayal gibi!

Ey insan kudretinle neye meydan okuyorsun? Yok hükmündesin!
Ey insan efendisi mi sandın kendini evrenin? Yok hükmündesin!
Ey insan hani en şerefliydin? Su mu koyverdi şerefin, izzetin? Yok hükmündesin!

Seni yok gibi var gibi bir şeyle dize getiren, Varlığıyla var olduğun Tanrı'nın diz dibine ne çok ihtiyacın var!

Haydi şimdi aynı anda kalkmalı aynı anda ayaklanmalıyız. Ve sadece kime boyun eğeceğimizi, kimin önünde diz çökeceğimizi, iskeletimizi kimin önünde secdeye kapatacağımızı anlamalıyız!

Dememiş mi Japon atasözü "7 kere düş, 8 kere ayağa kalk!" diye. Acaba Hiroşima ve Nagazaki saldırısının salgınları mı söyletti bu sözü de, bugün dünyanın sayılı ekonomileri arasında yer aldılar? Şimdi bizim de düşlerimiz arasında böyle bir plan, hayal dahi olsa var mı?

Çökmedik, yıkılmadık, batmadık! Sadece dürtüldük! Titre ve kendine gel eyyy Türk! Düştüğün yerden kalk! Yiğit düştüğü yerden kalmayı bilir. Ne virüsü? O da ne? Virüs, Korona kim? Diye sor kendine ama asla hafife alma...

Hepimiz diyoruz ya "Hayat eve sığar" diye gerçekten sığar. Sen neredeysen düşlerin orada, düşlerin nerdeyse hayat orada... Çevreni de gözet ve kolla. Yalnız ve yaşlı olanları sadece bayramda değil, bugün de hatırla. İhtiyacını karşıla ama sosyal mesafeni de kolla.


"Ya düşlerinin peşine düşmeyi seçersin, ya da olanları kabullenmeyi. İyikilerinle güçlenir, keşkelerinle tükenirsin! Karar senin."demiş, yazar Bukowski!
Ne kadar da haklı.

ZEHRA TELKENAROĞLU