KONTRPİYE

 

Fransızca kökenli bir kelime olan başlık, sporcuların şaşkınlığı için kullanılır. Genellikle de futbolda kalecilerin kendi defans oyuncuları tarafından hiç beklenmedik bir şekilde yanıltılması ve çoğunlukla da hak etmediği golleri yemesine karşılık kullanılan şaşkınlığı ifade eden bir sözcüktür!

Bugün de sizlere 2000’li yılların başlarında milletimize beklenmedik şaşkınlıklar yaşatan bir takım tarihi olayları anlatacağım için bu başlığı seçtim.

Milli görüşün kapatılan her partisi, 2000’li yıllara kadar, hep yerine kurulan yeni parti ile yoluna devam etmişti. Ancak ilk kez “Gelenekçi-Yenilikçi” tabiri ile yol ayrımına gelmiş olan bu siyasi hareket, 22 Haziran 2001’de kapatılan Fazilet Partisi’nden iki parti ortaya çıkaracaktı.

20 Temmuz 2001’de Recai Kutan Genel başkanlığında Saadet Partisi kuruldu. Saadet Partisi Milli görüşün temsilcisi ve Necmettin Erbakan’ın yeni partisi olarak siyasi arenada yoluna devam etmeye başladı. Doğal olarak 1999 seçimleriyle Mecliste 105 milletvekili ile temsil edilen FP’den kendilerini tercih eden gelenekçi ve milli görüş gömlekli vekillerle temsil edilmeye de başlamıştı…

14 Ağustos 2001’de ise Recep Tayyip Erdoğan başkanlığında ama yasaklı olduğu için Abdullah Gül geçici genel başkanlığında Ak Parti kuruldu. Tayyip Erdoğan henüz ve 2002’de partisinin girdiği ilk seçimlerde bile mecliste olamayacak olsa da, partisi Ak Parti; FP’den ayrılmış olan yenilikçi ve milli görüş gömleğini çıkarmış olduklarını deklere eden vekillerce mecliste temsil ediliyordu. Öyle ki, Ak Partiye geçen vekiller topluca partiye geçmek yerine, gündemde daha çok yer almak için ‘image maker’larının isteği üzerine, zamana yayılmış olarak gün aşırı partiye katılmaktaydılar! Hafızam beni yanıltmıyorsa 50 milletvekili ile temsil edilmekteydiler! Sonuçta vekiller olarak eski olsalar da, halkta ‘yeniyiz’ imajı tutturulmaya çalışmaktaydı. Ayrıca kurucular arasında çok geniş yelpazeye yer verilmişti. Soldan ve merkez sağdan eski yeni pek çok isim partide kendisine yer bulmuştu.

Erdoğan ve çekirdek kadrosunda yer alan kurucu troyka (Arınç, Gül ve Şener) kendilerine yakıştırılan ‘milli görüşçü’ yakıştırmalarını şiddetle reddediyordu. Hatta partinin amblemi olan ampulün ilk görseli içindeki sembol tungsten telinin ‘rahle’ye benzetilmesinden duydukları endişeyle, apar topar amblemde değişikliğe gidilmiş ve günümüzdeki mevcut halini aldırmışlardı!

28 Şubat’ın bütün faturası gelenekçi kanat üzerinden Erbakan ve ekibine kesilmişti. Erdoğan ve ekibi zinde güçlere “Biz artık onlardan değiliz.” mesajını yolluyordu. Partisini tanımlarken de, “Muhafazakar Demokrat” tabirini kullanıyor ve özellikle Özal’ın ANAP’ını işaret ediyordu. Zaten Erbakan da onlara “AKP, Arka Kapıdan kaçanlar Partisi!” diyordu!

Her şey yolunda ilerliyor gibi gözükse de, darbeci zihniyet eliyle yürütülen dizayn projesi yürütücüleri, hala ısrarla Erdoğan ve ekibinin takiyye yaptığını öne sürüyor ve mağduriyetini giderek arttırıyordu. Hatta ilerleyen dönemlerde 2007’de 27 Nisan e-Muhtırası gelecek ve 2008’de Ak Parti’ye de kapatılma davası açılacaktı! Yani birini döverek, diğerini severek büyütmek üzere Ak Parti ve CHP eksenli iki partili sisteme kaydırılmış bir protföy, ABD modeli olarak Türk Siyasi hayatına çiziliyordu!    

CHP mecliste değildi ama bütün hazırlıklar o doğrultuda ilerlemekteydi. Çünkü solun meclisteki temsilcisi olan DSP de bölünmeye başlamıştı.

Darbecilerin yanında olan ve Erbakan iktidarının alaşağı edilmesinde gizli aktör olan Fetullah Gülen, devlet içine sızmış cemaat yapılaşmasıyla, bir hayli sağlık problemleri yaşamaya başlamış olan Ecevit’i iktidardan uzak tutarak planlarını devreye sokuyordu. Aslında Gülen ile Ecevit arasında neredeyse su sızmayacak pozisyon sağlanmış olmasına rağmen DSP’nin ikinci adamı olan ve sağdaki Cemil Çiçek’in muadili pozisyonunda yer alan Hüsamettin Özkan bu defa aktif roldeydi.

Ecevit, Başkent Üniversitesi hastanesine yatırılmış ve tedavi edilmekteydi. Ancak güya tedavi edilesiymiş, oysa “İlaç verilerek hastalığı ilerlettirilmekte ve yavaş yavaş ölüme terk edilmekte!” yaygarası koparılmaktaydı. Daha sonraki süreçlerde “Ergenekon, Balyoz operasyonları” adıyla kurgulanan ve zamanın cemaat medyasında her haber kuşağında ETÖ (Ergenekon Terör Örgütü) diye belleklere kazınan kumpas davalarında, tekrar bu durum gündeme taşınacaktı.

O dönemin cici ve uysal çocuğu Cemaat, daha sonraki süreçte Ak Parti iktidarlarının da gücünü yanına alarak devlet içine uzanmış ve çöreklenmiş çete mensuplarıyla azgınlaşacak ve resmen zulüm şebekesine dönüşecekti. Tayyip Erdoğan bizzat meşhur fetö savcısı Zekeriya Öz için İtalya’da temiz eller operasyonu yapan savcı Di Pietro benzetmesi yapacaktı!

Fetö mensuplarınca son derece sistemli ve planlı işleyen operasyonlar asker, sivil, üst düzey bürokrat, siyasetçi ve yargı mensuplarından yurtsever insanları ekarte etmeye yönelik yürütülmekteydi. O günlerden hazırlıklarını yapmaya başladıkları ve ileride kurmuş oldukları tuzaklar, kumpaslar, gizli ses ve görüntü kayıtları ile yaptığı şantajlarla ortalığı kasıp kavuracaktı. Gazetelerinde yer almış olan asılsız haberleri(!) kendi yapılaşmalarına mensup savcıların delil kabul etmesiyle tutuklama, suçlama, yargılama ve hapis cezaları furyasında Başkent Üniversitesi mütevelli heyeti başkanı Prof. Mehmet Haberal da hissesine düşeni yaşayacaktı. Dönemin Başbakanı Ecevit’in hayatına kast etmek suçu(!) da kayıtlara girmişti. Ne garip bir tezahürdür ki; cemaat sever olarak bilinen Ecevit’e ve partisine dahi ABD odaklı operasyonla Fetullah Gülen üzerinden müdahale gerçekleştiriliyordu! Ama o Ecevit Fetö elebaşının ABD’ye kaçmasına zemin hazırlıyor, Fetoş da sanki Allah’ın danışmanıymış gibi ve Allah’tan rol çalarak güya kendisinde var olduğunu iddia ettiği şefaat yetkisini(!) Ecevit’e kullanacağını açıklıyordu!

 

Kemal Derviş’in de pompalamaları ile ama daha sonra kendisinin içinde yer almayacağı bir siyasi oluşum ile DSP de ikiye bölünecekti! Hüsamettin Özkan öncülüğünde ve İsmail Cem Genel başkanlığında 22 Temmuz 2002’de Yeni Türkiye Partisi kuruldu. Ve onlar da, bir takım milletvekili ile mecliste temsil edilmekteydiler! YTP ve öncüleri de misyonları gereği görevlerini yerine getirmiş siyasi yapılaşma olarak tarihteki yerini alacaktı.

10 Temmuz 2002’de bir de Genç Parti kuruldu. Genel başkanlığını Cem Uzan yapmaktaydı. Siyasete çok hızlı bir şekilde ve paraşütle inerek giren zengin iş adamı Cem Uzan, yurt çapında teşkilatlanma şartlarını aşarak bir an önce seçimlere girme hakkını elde edebilmek istiyordu. Kendisine siyasetin sabır işi olduğu söylense de o hırslı ve azimli yapısıyla tuttuğumu koparırım, diyerek kısa sürede hedefine ulaşmak istiyordu. Onun için Hasan Celal Güzel’in Yeniden Doğuş Partisi’nin yaptığı son kongrede parti başkanı oldu ve daha sonra isim değişikliği ile Genç Parti olarak siyaset sahnesinde yer edindi. Renkli ve alışılmadık kampanyalarla döner ekmek dağıtarak, mitinglerinde sanatçılara konser verdirerek seçimlere hazırlanan bir parti olmuştu. İlk ve son kez girdiği seçimlerden de %7 küsur oy almış ve hazine yardımı almaya hak kazanmıştı! Yıllarını siyasete harcamış nice lider ve partiler karşısında Genç Parti ve Cem Uzan’ın bu durumu da, seçmen profilinin akademik araştırmalara konu edinilmesine yeterli bir sosyal veri tabanı oluşturmaktaydı.

 

Ülke şartlarının iyiye gitmediği, yoksulluk ve işsizliğin had safhaya ulaştığı hükümet olarak buna çözüm üretmeleri gerektiği hususlarının değerlendirildiği her toplantıda kriz baş göstermekteydi. Kendisini bulunduğu görev için teklif etmiş ve seçilmesine katkı sağlamış olan Ecevit’e karşı A. Necdet Sezer bu defa sahnede idi!

Cumhurbaşkanı Sezer’in başkanlığında gerçekleşen Milli Güvenlik Kurulu toplantısında “Anayasa kitapçığını başbakana fırlatıp, tabiri caizse, bunu oku da gel!” demek istemiş olmasından ortaya çıkan siyasi kriz patlak verecekti. Ecevit, bu tavrı son derece nezaketsiz bulduğunu açıklamıştı. Verdiği demeçte Sezer’in bu tavrını, “Devlet yönetme ve devlet adamlığı ilkeleriyle bağdaşmayan bir üslup!” olarak kamuoyuna deklere edecekti.

Açıklama yapılır yapılmaz, Borsa alt üst olacak %14 ve %18’lik peş peşe gelen değer kayıpları yaşanacaktı. Gecelik faizler %800’lere varacak, hazine borçlanmaları %140’lara dayanacaktı. Dolar, Euro alıp başını gidecek ve tarihin en derin ekonomik krizi olarak, 2001 ekonomik krizi baş gösterecekti. Siyasi krizler her zaman ekonomik krizlerin de derinleşmesine sebep olmaktaydı!

Sağlık problemleri artmış, yoluna yürümekte güçlük çeken Ecevit her alanda ve herkes tarafından eleştirilmeye başlanmıştı. Esnaf, yaşanan ekonomik krizden en çok etkilenen kesimdi. Siftah yapmadan kepenk kapatıyor ve ardı ardına iş yerleri kapanıyordu. Meşhur ‘yazar kasa eylemi’ de Ecevit başbakanlık binasına giriş yaparken gerçekleşmişti!

 

Yaşanan ekonomik krizden çıkabilmek ve IMF’den borç alabilmek üzere, ABD’den getirilen Kemal Derviş, siyasi literatüre ”Derviş yasaları” olarak giren olaya imza atmıştı. 15 günde jet hızıyla meclisten 15 yasa çıkarttırmış ve A. Necdet Sezer de anında onaylamıştı.

Tam da ekonomik göstergelerin iyiye doğru hamlettiği bir anda, Sayın Devlet Bahçeli Türk siyasetinde tepeden tırnağa değişikliğe neden olacak bir hamle yaptı. Hükümetlerinin görev süresinin bitmesine 1,5 yıl kala çıktı ve erken seçim istediklerini açıkladı!.. Artık o günden sonra hükümet etmek mümkün değildi. Çünkü iktidar tarafından bir kez erken seçim telaffuz edilirse, o artık kaçınılmaz olurdu.

Öyle de oldu ve 3 Kasım 2002 tarihi erken seçim tarihi olarak belirlendi!

 

Hayati Yaman