EVİNDE KAL

İzlediğiniz video evimde, kendimce vakit geçirirken çekip bir kesitini hikayemde paylaştığım bir video.

Hayati hocam videoyu izleyip "Bloğumuzda da olsun kızım. Süreli hikayelere kurban gitmesin, kalıcı olsun." deyince onu kıramadım. Fakat naz yaptığım gibi bir de sürpriz yapıp videonun yazısını kendim yazmak istedim :)

Kıymetli hocam hep böyledir. Küçük şeyleri alır, sever, çoğaltır... :)

Zaten şu an bulunmakta olduğunuz -bilemiyorum sizce de öyle mi ama bizim keyifle takip ettiğinizi düşündüğümüz- bloğumuzu da bu amaçla kurmuştuk. Evet, sevmek ve çoğaltmak...

Bloğun aktif yeni ekibinden habersiz bir şekilde bloğa girip bu sürpriz yazıyı yüklüyorum. Yeni arkadaşlar umarım anlayışla karşılayacaklardır :)

Videoyu çekme sebebime biraz değinmek isterim.

Halihazırda çok güç ve endişeli günler yaşıyoruz. Bir kulağımız güncel açıklamalarda, bir gözümüz sevdiklerimizin üzerinde, bir aklımız kendimize sorular sorup duruyor!
"Elim tam temiz oldu mu ki? Bir sıcak mı bastı beni ne? Normalde de öksürmüyor muydum canım?.."

Bir de tabii hayatımızı büyük ölçüde etkileyen evde kalmak konusu. Bunca zamanımızı dışarıda geçirirken evlere dönmek, sanıyorum birçoğumuz için güç oldu.

Rutini değiştirmek, alışkanlığı bozmak hep güç olmuştur zaten.

Ama değişimin tadına bir kez bakabildiyseniz artık bunun güçlüğünü yenebilmek ve o tada varabilmek için yüzünüzde bir gülümseme hep var olacak demektir :) Çünkü işin ucunda yaşam var, sevdiklerimiz var, umut var, hayal var, hayat var!

Evde olmanın bize getirdiği değişimlerden biri, belki de en önemlisi, DURMAK. KOŞUŞTURMAMAK...

DURMAK ve DUYMAK...

Evet, dur. Dinle ve duy! Kendini, kendi şarkını...

Cahit Zarifoğlu, "Yaşamak" kitabında "Anı anlamak." der buna.

"Durdum, içimdeki hissi fark ettim." der.

Koşuşturmaca içerisinde hani hep kulak tıkadığımız, kaçtığımız hislerimizi duyumsamak... Az mı bunlar? Dur şimdi...

-Korkuyor musun?
-Neyden korkuyorsun! Virüsten mi? Ölümden mi?

-Kork. KAÇMA, kork! Hisset onu. İliklerine kadar hisset!

-Baban mı, annen mi, kardeşin mi?.. Çok seviyorsun onları evet. Şimdi öp onları. Hadi vakit kaybetme. Tam sırası.

Hani şu bi türlü başlayamadığın biyoloji konusu! Şu an biyoloji kitabını almış olmalısın.

-Endişe mi duyuyorsun? Ne o? Yine anlamam mı diyorsun?

-Anlama. Ama kaçma. Daha iyi anlama. Biraz daha iyi anlama ve yüzleş kendinle. Sakin ve durarak...

-Bak anlamaya başladın. Çalışırken kafanda kurduğun sınav senaryosunda bir soru çözdün bile.
-Bırakma. Devam et. Evdesin ve ha gayret...

İşte bu video da benim durduğum anlardandı. Kendimi dinlediğim...

Her şeyin bizle var olduğunu hatırlatmak isterim.

Biz varsak virüsün bir anlamı var.

Biz varsak korku var.

Biz varsak sağlık, biz varsak ölüm var...

İnsan var olduğu müddetçe problemler de sevgiler de umutlar da tükenmeyecek ve hep var olacak :)

Ha bir de bu devire mi denk geldim diye hayıflanmak... Yok :) Emin olun her devrin insanı -eğer hayattan bir şeyler anlamamışsa- bu cümleyi kurar. Çünkü bu hayıf, devrin değil anlamayışın cümlesidir...

Diyeceğim o ki bunlardan kaçmayalım. Bu süreci fırsat bilip kendimize dönelim. İnsanlığımıza...
Bir virüsün bize öğrettiği sıradan görgü kurallarını uygulamıyor olmamızı biraz düşünelim...

Sözlerime İsmet Özel'in sözleriyle son vermek istiyorum.
"Eve dön, şarkıya dön, kendine dön..."

Evdesiniz değil mi? Sağlıklı günlere kavuşmak ümidiyle...



                                             Hatice Sevde Taştekin