VİCDAN: “ KENDİ AĞZINLA KONUŞ”

 

                                    

  Sende değerler değil,  kurallar kutsanmıştır. Gök katmanlarına çıkabildiğin oranda özgür, yerin derinliklerine inebildiğin kadar mesutsundur. “Gönül erlerinin en etkili silahı kelamıdır” derler. Senin en tesirli silahın kontrolsüz gücündür.

 Sen, sevdiğini ticarî seversin. Onun yalın hâli keçiboynuzundan daha tatsız tuzsuzdur. “-i” hâli kirlenmiş gururuna dokunur. Zira onu belirtmek değil, onun tarafından belirtilmektir sana göre aşk. Yönelme hâli mi? Hiç hoşlanmazsın bundan. Erinirsin ona meyletmekten. Yaptığın onca bencilliğe rağmen onun hâlâ sende bulunması, sana sırt çevirip senden uzaklaşmaması şunu bil ki; senin gibi eşeklerin şansıdır.

 Senin göğüs kafesinin solunda hem ruhuna hem de insanlığa kin ve kir pompalayan yumruğun büyüklüğünde bir lağım çukuru vardır. Ayakların mütecaviz eylemlerin baş failidir. Ellerin İblis ’ten süresiz alınmıştır. Gözlerin de tanrıya ait değildir. Âdeta vücudunca günah kesilmişsindir. Bırak kırk tası, tüm okyanusları üzerine boca etsek seni paklamayacaktır.

 Sen kafasında kipa, elinde Kabala, insan avı için safariye çıkan ana soyu baskın Şaronsundur. O hâlde aşağılık bir maymun olmuşsundur. Zira senin mutlu yuvan, senden olmayanların gözyaşları üzerine bina edilmiştir. Tanrı Yahve’nin göbek kordonunu da sen kesmişsindir. Sana karşı kendini mahcup hisseden tanrı, sırf sen mutlu ol diye güreşte Yakup’un kolları arasında nefessiz kalmış; seni ve soyunu kutsamıştır.

 Senin renkli gözlerinde zemheridir zaman. Kurduğun cümleler bana, bize ve hayata dair kurgulardır. Gerçekler bir sancıdır, seni her dem kıvrandıran. Pek tabi ki, eylemlerin yamuk tasavvurunu aşamamıştır. Bildiğini sandığın her şey, aslında duymak istediklerindir.

 Sen; dizeler seni vurguluyorsa şiire ilgi duyarsın. Okuyacağın tek kitap kahramanı sen olandır. Saatler senin arşınladığın yollarda vuslatı vurur. İçinde seni barındırmayan vakit, hicranın adıdır. Sende takılı kalmayan akrep ve yelkovan olsa olsa bir aksesuardır.

 Sensindir mukayyet, içkin bedenine âşık olan. Aşkın ve mutlaklık, patentini yalnız senin gümrüğünden geçerse alabilir. Senin teveccühünle yaşamını idame ettiren tanrı, sana rahatsızlık verecek fetvalar vermemelidir. Sırtını sıvazladığında iştahını kabartacak tüm yanıtları kendisinde bulmalı, sen leb demeden o leblebiyi anlamalıdır. Velev ki, nefsine ağır gelecek bir tavır sergilesin; hemen infaz timini harekete geçirirsin.

 Sen bazen de kendini, yokluğu düşünülemeyen ulvî varlık görürsün. O halde senin; baba adı, aile sıra no vb. bilgileri barındıran bir kafa kâğıdın yoktur. Zamanın mâliki de sen olduğundan vakit, canlılara dağıttığın bir cülustur.

 Sen zaman zaman da saygıya mazhar olmak adına harman yerine omzunda tırpanla gelirsin. Oysa ortada tırpanladığın ne bir deste vardır ne sap ne de saman. Biliyorum, senin de çiçeklerin renge bürünür. Lakin beş yüz sene çiçek açsan tek bir meyvesi olmayan akasyadır adın.

  Senin pencerenden dünya bir savaş meydanı, sen de onun yılmaz ve yıkılmaz bir savaşçısısın. Bu cephede kimi gün kendinle kimi gün doğayla kimi gün de ötekiyle çarpışırsın. Oku sadağından, kılıcı kınından doğduğun gün çekersin. Ne hikmetse üç sıfır yenik başlamışsındır hayata. Bu acı tecrübe sana göstermiştir ki; durumu eşitlemenin yahut öne geçmenin yolu haklı değil, güçlü olmaktır. O zaman oyunun kurallarını kendin koyarsın. Artık hakemin adının, rakibin renginin bir önemi yoktur. Ve oyun doksan dakika ile de sınırlı değildir. Sen, galip gelinceye kadardır süre. Bu öyle bir oyundur ki, serçe parmağının giremeyeceği deliklere kocaman gövdeni sokarsın. Zira cesaret ağacını korkuların sulamıştır.

  Senin, yarasalar gibi, geceye müptela olduğun aşikârdır. Hâl böyle iken gündüz seni kavuran bir nâr, gece ise altında sere serpe uzanıp aydınlandığın bir nurdur. Zira gece fitne ve fücura gebedir.

  Sen her insanın aslında masallardaki bir karakteri temsil ettiğini bilir misin? Kimi; komşunun kümesine dadanan kurnaz bir tilkiye, kimi; hakikatin heybeti karşısında başını kuma gömen bir deve kuşuna, kimi de, bir elmayla kandırılan kırmızı başlıklı kıza karşılık gelir. Sen ise bana kurtla keçi masalındaki omurgasız keçiyi hatırlatıyorsun. Hani o, ormanda kurt ile ne zaman karşılaşsa boğazına ham bir ayva oturur, altına pisler ve kaçacak delik arardı. Günlerden bir gün yine kurda rastladı. Ancak bu kez gelecekte daha büyük bir zindana atılacağından habersiz ellerindeki kelepçeyi, ayaklarındaki prangayı kırmakta kararlıydı. Kendini güvenli bir yere atıp kapıyı, pencereyi kilitledi. Sonra başını kurda doğru uzatarak sinkaflı küfürler etmeye başladı. Tanık olduğu manzara karşısında şaşıran kurt, keçiye dönerek  “Ben senin gençliğini de bilirim. Bana bu cümleleri kuran senin ağzın değil, bulunduğun yerdir.” diye yanıt verdi. Hatırlar mısın? Ben de seninle bu masaldaki kahramanlar gibi az göz göze gelmedim.  O anlarda senin de sesin titrer, cümleler boğazında düğümlenir ve kaçacak delik arardın. Görüyorum ki, bir değirmen gibi her şeyi öğüten zaman sana iyi gelmiş. Yaralarını sarmış, sırtını sağlama almış, semirmiş ve cesaretlenmişsin. Mesela seninle karşılaşana dek mideyi insan bedenine eklemlenen bir organ sanırdım. Yanılmışım. Demek ki, işkembeye eklemlenen bir bedene de insan denebiliyormuş. Çocukken hiçbir vurgu içermeyen cümlelerin iki dudağının arasından cımbızla çıkardı. Çoğu kez de seni duyabilmek için kulağımı âdeta bir stetoskop yapıp ağzına dayardım. Şimdi ise bunu bana yapan sensin. Tek bir farkla, senin amacın beni duymak değil susturmak… Bunun içinse olabildiğince konuşuyor, bağırıyor, haykırıyorsun. Görenler imreniyorlar cesaretine, bilmiyorlar ki korkularından kaçıyorsun. Bununla beraber sana söyleyebileceğim son cümlelerim şunlardır: “Yüzüme karşı, içini bir put gibi oyup tapındığın ihtiraslarının ağzıyla değil, kendi ağzınla konuş!”

 

Fırat KÖKLEN

(Ayarsız Dergisinde Yayınlanmıştır)