HAYALLERİNİ BİLE AŞK İLE YAŞA

Duydum ki bizim blog ekibi Evinde Kal kampanyasına sanki Instagram trend uygulaması  meydan okuma zinciri gibi destek oluyor! Ben de bu duruma sessiz kalamazdım...

Bildiğiniz üzere hayatı, hayallerinde dahi aşkla yaşamayı tercih eden bir anlayışa sahibim. Adeta hayat felsefem olmuş bu tarz... Dolu dolu ve korkusuzca yaşamak ama aptal aşık gibi değil, cesur aşık gibi...

Sevgilerinde, özlemlerinde, hedeflerinde, ilkelerinde ve nihayetinde nefeslerinde aşkla yaşamak yolumdur. O havayı teneffüs edenler yol arkadaşımdır.
Telefonumda Nazan Öncel in "Aşk Beklemez" şarkısı çalıyor...

Aşk beklemez,
Ertelenmez.
Dar vakitlerde
Ölür, büyümez.

Alışmak yok,
Karışmak yok.
Kavga edersek
Darılmak yok.

Kendini al, gel
Gömleğini, kazaklarını,
Kitaplarını al, gel.
Gel bu defa, gel evime
Gel aşka gel.

Misafir ol gel bana,
Börekler açarım sana.
Param pulum yok ama
Kalbim vuruktur sana.

Aşk beklemez...

(Tavsiyem siz de benim için dinleyin ne olur!) :)

Benim sizinle paylaşmak istediğim de aslında bir motivasyon hikâyesi!

Bir öğretmeni olmalı insanın! Hayatında karşısına çıkan en büyük şansı olan bir öğretmeni! Biyolojik olarak zaten büyüyen bizleri geliştiren, yetiştiren öğretmeni rehberi ...

Osman daha henüz ilkokula giderken kafasında bir takım hayaller kurmaya başlar!

Bir gün resim dersi nde öğretmeni sınıfa serbest resim yapın. Hayal ettiğiniz bir şeyler çizin der ve dersin sonunda kontrol edeceğim diye ekler.

Herkes kendince resimler yapar ve sırayla öğretmene gösterir. Büyük övgülerle ve yüksek ders içi notlarla yerlerine otururlar. Sınıfta tek Osman kalmıştır resmini göstermeyen! Çünkü henüz bitirememiştir bile...

Öğretmeni
-Osman ne yaptın oğlum? Getir de bi bakayım, der.

Osman da büyük bir sevinç ve övgü beklentisi içinde getirir resmini.

Ama öğretmen bakar, baktıkça jest ve mimikleri hiç övgüyle bahsedecek tarzda bir hal almaz. Osman'ın da morali bozulur.

Öğretmen
-Ne çizdin oğlum, bi anlatır mısın?

-Öğretmenim hayvan çiftliği resmettim. İşte bak burası çitlerle çevrili keçi ağılı. Şurası ahır, camlarından atlar dışarıyı seyrediyor! Şurası samanlık, şu köşede kümes var. Hayvanların çoğunu sığdıramadım, onlar da uzaklarda merada otluyorlar öğretmenim, demiş...

Öğretmen Osman'ın anlattıklarını pek benzetemese de resmi çok karışık ve çirkin olduğu için Osman'a demiş ki;

-Ya oğlum bak arkadaşların ne güzel top yapmış, bisiklet yapmış, uçurtma yapmış, uçak yapmış, çiçek yapmış ve ne güzel resimler ortaya çıkarmış! Sen ise çok karmaşık ve anlaşılmaz bir resim yapmışsın.

-Ama öğretmenim siz hayalinize göre serbest resim yapın dediniz ya, demiş Osman! Ben de bunları hayal ettim, diye eklemiş.

O sırada son ders zili de çalmış. Öğretmen;

-İyisi mi oğlum, sen bu resmini akşam evde değiştir ve arkadaşların gibi güzel bir resim yap senin notunu yarın vereyim, demiş!

Övgü ve yüksek not bekleyen Osman, canı sıkkın bir şekilde eve gitmiş. Resmi değiştirip değiştirmemekte kararsız kalmış. Babası durumu fark edince;

-Neyin var oğlum, neden canın sıkkın? Diye sormuş.

Osman olanları anlatmış.

Babası Osman'a;

-Oğlum notunu değil, hayallerini değiştirmek istiyorsan resmini değiştir! Demiş.

Ve Osman ihtiyacı olan mesajı almıştır. Ertesi gün okula aynı resimle gitmiştir. Öğretmenine de;

-Öğretmenim ben hayallerimi değiştirmek istemiyorum, siz de notumu değiştirmeyin, demiş!..

Osman eğitim hayatını bitirip avukat olmuş. Ünlülerin, zenginlerin davalarına bakan bir avukat olup çok paralar kazanmış.

Yıllar sonra emekli olmuş öğretmenini ve arkadaşlarını bulup Aydın'da kurduğu hayvan çiftliğinde ağırlamış. Yemekte onlara ilkokul anısını anlatmış, hatırlayan herkesin gözleri dolmuş...

Osman öğretmeninin elini öperek, kendisinin o günkü kararımda bana destek olmasının, kararlılığım karşısında çirkin resmime yüksek not vermesinin önemi çok büyüktür, demiş.

-Farkında değildiniz hocam belki ama o gün ben o resmi değiştirseydim bugün bu yaşadıklarımızı asla yaşayamazdık, demiş.

Hayatı aşkla ve hayalleri gerçekleştirmek üzere yaşamanın ne denli önemli olduğunu kavramaya yeter de artar bile diyebilir miyiz?

Benim cevabım +1 evet.


Tuğçe Dalaksız