MAKROFAJLAR

Vücudun savunma hücrelerinden çok önemlileri. Bırak bize Biyolojiyi diyenlere ise vücudun Kuvayi milliye askerleri diyeyim. Sayıları az ama etki kuvveti çok olan hücreler. İyi ki varlar. Etrafı saran mikroorganizmalara karşı, yine bırak Biyolojiyi diyenlere ise mikroplara karşı diyeyim, vücudu savunan, saldıran, mikropları ortadan kaldırıp yok eden yiğitler…

Dalak, Karaciğer ve çeşitli lenf düğümleri tarafından üretilirler. Bu organlar onları doku sıvısına salarak istilacı kuvvetleri, kana geçip yaygara yapmadan, vücuda dağılmadan işini bitirirler. Öyle bir anlattım ki!

-Eee hocam madem bu kadar etkililer, neden hasta oluyoruz? Deme hakkı doğdu size. Anlatayım. Muhakkak ki bütün gayretlerine rağmen başarılı olamadıkları durumlar da mevcut. Hatta en çok da kendinden görünen veya zararsız görünen mikroplar onlar için tam bir kabus! Zararsız ve tertemiz kabul edilen, bukalemun kılıklı mikrop tipler maalesef onları kandırıyor ve hücrelere nüfuz edince gerçek yüzünü gösterir oluveriyorlar. O zaman da iş işten geçmiş oluyor. Ne yapsın bu kuvayi milliye askeri makrofajlar!

Enteresan bir örnekle açıklayayım. Orak hücreli alyuvarlar genetik sorun olarak hemoglobin proteininin altıncı aminoasiti olan glutamik asiti yerine valin amino asiti bulundururlar. Yani o kadar normal, bizden ve zararsız gözükürler ki anlatamam! O amino asit değişikliğine neden olan faktör ise genetik şifredeki GAG dizilimi yerine GTG dizilimi gelmesidir! Normal disk şeklinde olan alyuvarlar, orak hücreli olduklarında yeterince bölünemeden onları dalaktaki kuvayi milliye askerleri parçalayıp yok eder ve bu sayede orak hücreli anemi hastaları sıtmaya karşı direnç gösterirler. Yani az bir tutar dal yakalasınlar yeter onlar için.

Bugün karşılaştığımız hastalıklara çözüm üretememe sorunu, işte makrofajların elinden o küçücük tutar dalın dahi alınıyor olmasıdır. Ama bünye metastaza uğramadan kimimiz karaciğer, kimimiz dalak, kimimiz lenf düğümü, kimimiz böbrek olacak ve o mikroorganizmaları bünyeden uzaklaştıracağız inşallah.

Ben bunlardan hangisiyim bilemiyorum ama içimdeki isyan ruhuna söz geçiremeyen asi kuvayi milliye neferi diyebilirsiniz. Sözü uzatmadan, bu isyanımı yansıtan Ataol BEHRAMOĞLU’nun şu dizeleri ile satırlarıma son vermek istiyorum!

NE ÇOK HAİN

Işıklı günlerinde gençliğimizin.

Hayalleriyle kanatlanırdık

Gelecek, güzel Türkiye’nin.

Fakat nasıl da değiştiniz birden

Arınıp bütün o düşlerden

Buzlu sularında bencilliğin.

Ne çok hain.

Hayır, belki de değişmediniz,

Aslınız belki de buydu sizin.

Sadece zamana ayak uydurdunuz

Ortak ateşinde ısınıp gençliğin.

Sonra neyseniz o oldunuz

Asıl kimliğinizi buldunuz

Uşağı oldunuz zalimin.

Ne çok hain.

Şimdi giydiğiniz her şey markalı

Tadını aldınız zenginliğin.

O fotoğraflar parkalı markalı

Uzak bir anısı oldu geçmişin.

Fakat yine de yeri geldikçe

El atıp eski albüme

Kullanıyorsunuz reklam için.

Ne çok hain.

Aynı arsız kibir suratlarınızda

Erkeğinizin dişinizin.

İçim bulanıyor karşıma çıktıkça

Ekranlarında TV’lerin.

Kiminiz yeni yetme faşist çığırtkan

Kiminiz kaşarlanmış sırtlan,

Sanırsın kardeşi vampirin.

Ne çok hain.

Yoksul aile çocuklarıydınız

Orta halli, belki zengin.

Soyluydu sizden anneniz babanız,

Sade yurttaşları Cumhuriyet’in.

Siz hangi piç köklerden türediniz,

Kimsiniz, neden böylesiniz

Nasıl boğuldunuz içinde ihanetin.

Ne çok hain.

Zaman geçer, devran döner

Yıkılır sarayı, zindanı zalimin

Efendi uşağını terk eder

Gereği kalmayınca hizmetin

Hele azıcık da diklendiniz mi?

Yersiniz kaçınılmaz tekmeyi

Hadi, sıkıysa diklenin

Ne çok hain.

Kimliksizler, omurgasızlar

Hedefisiniz şimdi lanetin.

Ne hizmetinde olduğunuz iktidar

Ne sahte parıltısı şöhretin

Kurtaramayacak sizi bu lanetten,

Halkın içinde yükselen nefretten,

Artık hiç değilse susmayı deneyin.

Ne çok hain.

           

Hayati YAMAN